Ubah untuk lari dari tradisi pemangsa BN

MUARA TUANG, 13 April:Rakyat Sarawak mesti melakukan perubahan pada pilihan raya negeri yang berlangsung 16 April ini daripada terus menjadi mangsa kerajaan. Ini kerana kerajaan BN negeri secara tradisi menjadikan rakyat sebagai mangsa termasuk merampas tanah mereka dengan alasan untuk menjadikan negeri ini maju. Justeru, adakah rakyat dan pengundi termasuk di Dun Muara Tuang kepada jaminan yang diberikan oleh Ketua Menteri, Tan Sri Abdul Taib Mahmud untuk menjadikan Sarawak Maju pada 2020. Itulah pertanyaan yang dilontarkan oleh AJK PAS Pusat, Dr Dzulkefly Ahmad (gambar bawah) semasa berucap di hadapan kira-kira 100 orang kaum Iban di Kampung Rembus, malam tadi. Beliau yang juga ahli Parlimen Kuala Selangor berkata, sedangkan apa yang berlaku tanah rakyat dirampas dan kehidupan mereka terpinggir. Katanya, tanah mereka diambil oleh kerajaan dan diberikan kepada pemaju untuk pembangunan kononnya untuk menjadikan negeri ini maju pada 2020 nanti. Namun, ujarnya pampasan yang diberikan kepada tuan tanah hanyalah sekelumit yang menjadikan kehidupan mereka semakin terhimpit. “Apakah rakyat percaya kepada jaminan Taib pada tahun 2020 untuk menjadikan Sarawak maju sedangkan yang kaya raya adalah suku sakatnya,” ujarnya. Menurutnya, Sarawak adalah negeri kaya dengan hasil bumi seperti minyak dan balak tetapi dibolot dan ‘difaraidkan’ oleh pemimpin negeri kepada suku sakat mereka. Tambahnya, ini menjadikan anak beranak, adik beradik dan kawan-kawan Taib menjadi kaya raya umpama memiliki hartanah lapan negara merentasi empat benua. Beliau mengambil contoh bagaimana adik Taib melalui syarikat Titanium Management Sdn Bhd mendapat tanah terbesar seluas 70,000 hektar di Sungai Kloh dan Dor. Paling kecil pun, katanya suku sakat Taib mendapat seluas 61 hektar tanah rakyat. Beliau turut mengambil contoh projek Empangan Bakun yang menyebabkan 10,000 orang yang terdiri daripada 13 kaum termasuk Penan, Kayan dan Kanyah terpaksa keluar dari penempatan asal. Ekoran itu, mereka terpaksa mencari kehidupan di bandar sedangkan tidak mempunyai kelayakan, kedudukan dan ketrampilan yang akhirnya menjadi ‘alat’ kepada permasalahan sosial.